posted on 27 Oct 2009 18:29 by lilinjang
1.ความจริงครูก็ไม่ได้อยากจะมาเป็นครูเท่าไรหรอกนะ ถ้าสอบติดแพทย์ ติดวิศวะ ครูก็ไม่มาดักดานอยู่อย่างนี้หรอก
เพราะมันทำให้หนูรู้สึกว่า...
ครูเป็นแค่เศษเหลือๆของการศึกษา
ครูเป็นแค่นักเรียนปลายแถวที่ไม่มีปัญญาสอบเข้า
และเมื่อครูเป็นแค่เศษเหลือๆ
แล้วนักเรียนอย่างหนูจะเป็นอะไรล่ะคะ
ถ้าครูที่มีความสำคัญต่อนักเรียนอย่างยิ่ง เป็นแค่เศษเหลือๆ
นักเรียนอย่างหนู ไม่กลายเป็นเศษขยะไปเลยเหรอคะ
...
ไม่รู้ว่าครูที่พูดแบบนี้ ต้องการจะสื่ออะไร
ถ้าต้องการจะสื่อว่า
"เธอต้องตั้งใจเรียนให้มากๆนะ จะได้ไม่ต้องลำบาก"
ครูช่วยยกตัวอย่างอื่นได้ไหมคะ
เพราะครูยกตัวอย่างแบบนี้
มันไม่ได้ทำให้หนูรู้สึกอยากเรียนหนังสือเลย
มันทำให้หนูรู้สึกเหมือนเศษดินที่ไร้ค่า
ที่ต้องมาเรียนหนังสือกับเศษเหลือๆของการศึกษา
...
หรือครูต้องการจะสื่อว่า
ครูไม่อยากทำงานนี้เลย
ครูก็ช่วยลาออกไปเถอะค่ะ
อย่ามาบ่นให้หนูฟังเลย
ถ้าครูไม่อยากสอน
แล้วหนูจะมีแก่ใจเรียนหนังสือหรือคะ
2.นี่ ทำไมเธอไม่เรียนหมอล่ะ ทำไมไม่เรียนวิศวะล่ะ
ประโยคนี้พูดได้ค่ะ ถ้าคิดว่ามันสมเหตุสมผล
ถ้าเห็นว่านักเรียนคนนี้มีความรู้ความสามารถด้านนี้ รักด้านนี้ ชอบด้านนี้
แต่อย่าพูดเลยนะคะ
อย่าพูดประโยคนี้หลังจากที่หนูพึ่งบอกครูว่า
"หนูอยากเป็นนักเขียนค่ะ"
ได้โปรดอย่าถามหนูว่า
"อ้าว ทำไมไม่เรียนหมอล่ะ อย่างเธอน่าจะไปได้ดีนะ"
และอย่าให้เหตุผลว่า
"เป็นหมอ เป็นวิศวะน่ะดีจะตาย งานก็ดี เงินก็เยอะ"
ขอโทษนะคะ
หนูจะเป็นนักเขียน หนูจะเรียนสายศิลป์
หนูจะทำงานที่หนูรัก
ไม่ใช่ทำเพื่อ เงิน
(และหนูก็สงสัยอยู่บ่อยๆว่าหมอ มันเงินดีจริงๆเร้อ)
...
คุณครูขา
เวลาแนะแนว
อย่าเลยนะคะ อย่าเลย
อย่าแนะนำนักเรียนว่า
"เอ้าเธอ เรียนทางนี้ๆสิ เรียนง่าย จ่ายน้อย จบเร็ว เงินดี"
เพราะหนูไม่ได้เรียนเพื่อทำงาน หนูเรียนเพื่อรู้
เพราะหนูไม่ได้เรียนเพื่อเงิน หนูเรียนเพื่อสิ่งที่หนูรัก
3.อ่ะ เอาเงินครูไป 500 แล้วเธอต้องมาทำงานให้ครูนะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนของหนูค่ะคุณครู
ช่วงปิดเทอม เพื่อนของหนูไปช่วยครูพิมพ์งาน
แล้วครูก็ให้เงินมา 500 บาท
"อ่ะ เอาไปเป็นค่ารถ ค่าขนมนะ"
เพื่อนของหนูพยายามปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ต้องรับมา
วันต่อมา
ครู : นี่ มาช่วยครูพิมพ์งานหน่อยสิ
เพื่อน : ไม่ได้อ่ะอาจารย์ วันนี้มีซ้อมกีฬา ซ้อมละครด้วย
ครู : ไม่ได้ เธอเอาเงินครูไปแล้วนะ ต่อไปครูเรียกเมื่อไร เธอก็ต้องมา
...
เพื่อนของหนูเป็นนักกีฬานะคะ
เธอเล่นกีฬามาหลายปีแล้ว
ก่อนที่ครูจะรู้จักกับเธอเสียอีก
แล้วละครที่เธอต้องรับผิดชอบ
ก็เป็นละครที่ทุ่มเททำมากว่าเดือน
เสียเงิน เสียเวลา มาซ้อมละครช่วงปิดเทอม
ครูจะเอาเงิน 500 มาแลกกับสิ่งที่เธอทุ่มเทไปได้ยังคะ
...
ครู : นี่ เย็นนี้ไปช่วยพิมพ์งานให้ครูหน่อยสิ
เพื่อน : ไม่ได้อาจารย์ วันนี้ต้องซ้อมละคร
ครู : ช่างละครเธอสิ งานครูต้องส่งพรุ่งนี้
เพื่อน : ละครก็ต้องแสดงพรุ่งนี้
ครู : เรื่องของเธอ
...
คุณครูขา เงิน 500
ซื้อค่าทำร้ายจิตใจคนไม่ได้นะคะ
คุณครูขา เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ
หนูไม่ใช่คนหน้าเงินเหมือนคนบางคนหรอกนะคะ
...
คุณครูขา ทำแบบนี้ คาดหวังอะไรเหรอคะ
ตั้งใจจะสอนอะไรหนูหรือเปล่า?
...จะสอนหนูว่า เงินซื้อได้ทุกอย่าง หรืออย่างไรคะ?...
4.เธอๆ ไปทำงานนี้มาให้ครูหน่อยสิ....โอ้ยๆอย่างนี้ไม่ได้ ไปแก้มาใหม่....โอ้ยๆอย่างนี้ไม่ได้ เธอไม่ต้องทำแล้วดีกว่า
คุณครูขา ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ
สั่งให้หนูไปทำงาน (ที่ไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนใดๆทั้งสิ้น)
ปล่อยให้หนูทุ่มเทกับงานแทบตาย
แล้วสุดท้ายก็พูดสั้นๆง่ายๆว่า "ไม่เอา"
...
คุณครูคะ ครูให้งานหนูมาทำ
หนูก็ทำจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ทุ่มเทให้มันมากๆ ทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้อะไรจากงานนี้
ถ้าหนูไม่รัก หนูไม่รับงานนี้มาหรอกนะคะ
แต่แล้วจู่ๆ ครูก็บอกว่า
"ไม่ต้องทำแล้ว"
แล้วเวลานับเดือนที่ผ่านมา
ที่หนูทุ่มเทจนต้องอดหลับอดนอน
มันเพื่ออะไรล่ะะคะ
....
เพื่อให้หนูได้เรียนรู้หรือ
ว่างานที่ครูสั่งมาแล้วมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคะแนนน่ะ
ไม่ต้องไปรับผิดชอบมันก็ได้
งานของส่วนรวม ที่ทำแล้วไม่ได้ประโยชน์ส่วนตนน่ะ
ไม่ต้องไปทำมันหรอก
เพราะมันไร้ค่า
คุณครูขา
หนูมองโทรทัศน์
เห็นข่าวนักการเมืองฉ้อโกงมากมาย
แต่พอหนูย้อนกลับมาดูสิ่งที่ครูทำ
หนูกลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจสักนิด
ที่มนุษย์คนหนึ่งจะเกิดมาชั่วขนาดนั้นได้
คุณครูขา หนูรู้วันนี้หนูเป็นเด็กไม่ดี
หนูรู้วันนี้หนูเป็นเด็กก้าวร้าวที่พูดจาหยาบคาย
แต่ทำไมหนูต้องพยายามรักษาน้ำใจของครูด้วยล่ะคะ
ในเมื่อครูไม่เคยคิดจะถนอมน้ำใจหนูเลย
ครูใช้งานหนูอย่างกับเครื่องจักร
กดเปิด กดปิด สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ
ขนาดพ่อแม่หนู ยังไม่ทำกับหนูแบบนี้เลยนะคะ
พ่อแม่หนูไม่ใช่เงิน 500 ซื้อชีวิตของหนู
พ่อแม่หนูไม่ใช้งานจนอดหลับอดนอน
พ่อแม่หนูไม่พูดว่าไม่อยากมาเป็นพ่อแม่ของหนูเลย
...
คุณครูขา ความคิดมันอาจจะหยุดกันไม่ได้
แต่อย่างคำพูด มันก็ห้ามกันได้นะคะ
...
เพราะมันทำให้หนูรู้สึกว่า...
ครูเป็นแค่เศษเหลือๆของการศึกษา
ครูเป็นแค่นักเรียนปลายแถวที่ไม่มีปัญญาสอบเข้า
และเมื่อครูเป็นแค่เศษเหลือๆ
แล้วนักเรียนอย่างหนูจะเป็นอะไรล่ะคะ
ถ้าครูที่มีความสำคัญต่อนักเรียนอย่างยิ่ง เป็นแค่เศษเหลือๆ
นักเรียนอย่างหนู ไม่กลายเป็นเศษขยะไปเลยเหรอคะ
...
ไม่รู้ว่าครูที่พูดแบบนี้ ต้องการจะสื่ออะไร
ถ้าต้องการจะสื่อว่า
"เธอต้องตั้งใจเรียนให้มากๆนะ จะได้ไม่ต้องลำบาก"
ครูช่วยยกตัวอย่างอื่นได้ไหมคะ
เพราะครูยกตัวอย่างแบบนี้
มันไม่ได้ทำให้หนูรู้สึกอยากเรียนหนังสือเลย
มันทำให้หนูรู้สึกเหมือนเศษดินที่ไร้ค่า
ที่ต้องมาเรียนหนังสือกับเศษเหลือๆของการศึกษา
...
หรือครูต้องการจะสื่อว่า
ครูไม่อยากทำงานนี้เลย
ครูก็ช่วยลาออกไปเถอะค่ะ
อย่ามาบ่นให้หนูฟังเลย
ถ้าครูไม่อยากสอน
แล้วหนูจะมีแก่ใจเรียนหนังสือหรือคะ
2.นี่ ทำไมเธอไม่เรียนหมอล่ะ ทำไมไม่เรียนวิศวะล่ะ
ประโยคนี้พูดได้ค่ะ ถ้าคิดว่ามันสมเหตุสมผล
ถ้าเห็นว่านักเรียนคนนี้มีความรู้ความสามารถด้านนี้ รักด้านนี้ ชอบด้านนี้
แต่อย่าพูดเลยนะคะ
อย่าพูดประโยคนี้หลังจากที่หนูพึ่งบอกครูว่า
"หนูอยากเป็นนักเขียนค่ะ"
ได้โปรดอย่าถามหนูว่า
"อ้าว ทำไมไม่เรียนหมอล่ะ อย่างเธอน่าจะไปได้ดีนะ"
และอย่าให้เหตุผลว่า
"เป็นหมอ เป็นวิศวะน่ะดีจะตาย งานก็ดี เงินก็เยอะ"
ขอโทษนะคะ
หนูจะเป็นนักเขียน หนูจะเรียนสายศิลป์
หนูจะทำงานที่หนูรัก
ไม่ใช่ทำเพื่อ เงิน
(และหนูก็สงสัยอยู่บ่อยๆว่าหมอ มันเงินดีจริงๆเร้อ)
...
คุณครูขา
เวลาแนะแนว
อย่าเลยนะคะ อย่าเลย
อย่าแนะนำนักเรียนว่า
"เอ้าเธอ เรียนทางนี้ๆสิ เรียนง่าย จ่ายน้อย จบเร็ว เงินดี"
เพราะหนูไม่ได้เรียนเพื่อทำงาน หนูเรียนเพื่อรู้
เพราะหนูไม่ได้เรียนเพื่อเงิน หนูเรียนเพื่อสิ่งที่หนูรัก
3.อ่ะ เอาเงินครูไป 500 แล้วเธอต้องมาทำงานให้ครูนะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนของหนูค่ะคุณครู
ช่วงปิดเทอม เพื่อนของหนูไปช่วยครูพิมพ์งาน
แล้วครูก็ให้เงินมา 500 บาท
"อ่ะ เอาไปเป็นค่ารถ ค่าขนมนะ"
เพื่อนของหนูพยายามปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ต้องรับมา
วันต่อมา
ครู : นี่ มาช่วยครูพิมพ์งานหน่อยสิ
เพื่อน : ไม่ได้อ่ะอาจารย์ วันนี้มีซ้อมกีฬา ซ้อมละครด้วย
ครู : ไม่ได้ เธอเอาเงินครูไปแล้วนะ ต่อไปครูเรียกเมื่อไร เธอก็ต้องมา
...
เพื่อนของหนูเป็นนักกีฬานะคะ
เธอเล่นกีฬามาหลายปีแล้ว
ก่อนที่ครูจะรู้จักกับเธอเสียอีก
แล้วละครที่เธอต้องรับผิดชอบ
ก็เป็นละครที่ทุ่มเททำมากว่าเดือน
เสียเงิน เสียเวลา มาซ้อมละครช่วงปิดเทอม
ครูจะเอาเงิน 500 มาแลกกับสิ่งที่เธอทุ่มเทไปได้ยังคะ
...
ครู : นี่ เย็นนี้ไปช่วยพิมพ์งานให้ครูหน่อยสิ
เพื่อน : ไม่ได้อาจารย์ วันนี้ต้องซ้อมละคร
ครู : ช่างละครเธอสิ งานครูต้องส่งพรุ่งนี้
เพื่อน : ละครก็ต้องแสดงพรุ่งนี้
ครู : เรื่องของเธอ
...
คุณครูขา เงิน 500
ซื้อค่าทำร้ายจิตใจคนไม่ได้นะคะ
คุณครูขา เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ
หนูไม่ใช่คนหน้าเงินเหมือนคนบางคนหรอกนะคะ
...
คุณครูขา ทำแบบนี้ คาดหวังอะไรเหรอคะ
ตั้งใจจะสอนอะไรหนูหรือเปล่า?
...จะสอนหนูว่า เงินซื้อได้ทุกอย่าง หรืออย่างไรคะ?...
4.เธอๆ ไปทำงานนี้มาให้ครูหน่อยสิ....โอ้ยๆอย่างนี้ไม่ได้ ไปแก้มาใหม่....โอ้ยๆอย่างนี้ไม่ได้ เธอไม่ต้องทำแล้วดีกว่า
คุณครูขา ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ
สั่งให้หนูไปทำงาน (ที่ไม่ได้เกี่ยวกับการเรียนใดๆทั้งสิ้น)
ปล่อยให้หนูทุ่มเทกับงานแทบตาย
แล้วสุดท้ายก็พูดสั้นๆง่ายๆว่า "ไม่เอา"
...
คุณครูคะ ครูให้งานหนูมาทำ
หนูก็ทำจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ทุ่มเทให้มันมากๆ ทั้งๆที่หนูก็ไม่ได้อะไรจากงานนี้
ถ้าหนูไม่รัก หนูไม่รับงานนี้มาหรอกนะคะ
แต่แล้วจู่ๆ ครูก็บอกว่า
"ไม่ต้องทำแล้ว"
แล้วเวลานับเดือนที่ผ่านมา
ที่หนูทุ่มเทจนต้องอดหลับอดนอน
มันเพื่ออะไรล่ะะคะ
....
เพื่อให้หนูได้เรียนรู้หรือ
ว่างานที่ครูสั่งมาแล้วมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคะแนนน่ะ
ไม่ต้องไปรับผิดชอบมันก็ได้
งานของส่วนรวม ที่ทำแล้วไม่ได้ประโยชน์ส่วนตนน่ะ
ไม่ต้องไปทำมันหรอก
เพราะมันไร้ค่า
คุณครูขา
หนูมองโทรทัศน์
เห็นข่าวนักการเมืองฉ้อโกงมากมาย
แต่พอหนูย้อนกลับมาดูสิ่งที่ครูทำ
หนูกลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจสักนิด
ที่มนุษย์คนหนึ่งจะเกิดมาชั่วขนาดนั้นได้
คุณครูขา หนูรู้วันนี้หนูเป็นเด็กไม่ดี
หนูรู้วันนี้หนูเป็นเด็กก้าวร้าวที่พูดจาหยาบคาย
แต่ทำไมหนูต้องพยายามรักษาน้ำใจของครูด้วยล่ะคะ
ในเมื่อครูไม่เคยคิดจะถนอมน้ำใจหนูเลย
ครูใช้งานหนูอย่างกับเครื่องจักร
กดเปิด กดปิด สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ
ขนาดพ่อแม่หนู ยังไม่ทำกับหนูแบบนี้เลยนะคะ
พ่อแม่หนูไม่ใช่เงิน 500 ซื้อชีวิตของหนู
พ่อแม่หนูไม่ใช้งานจนอดหลับอดนอน
พ่อแม่หนูไม่พูดว่าไม่อยากมาเป็นพ่อแม่ของหนูเลย
...
คุณครูขา ความคิดมันอาจจะหยุดกันไม่ได้
แต่อย่างคำพูด มันก็ห้ามกันได้นะคะ
...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น